Niewdzięczność
 

Przy chatce leśnika,
Tuż obok płotu,
Stoi zmarznięta Marysia.
Leśnik choć stary,
Okrył ją łachami.


         Przyniósł jej coś do picia,
         Nie skąpił nawet pożywienia.
         Wniósł ją do chatki,
         Okrył kołderką
         I się zdrzemnął.
 

I oto, kiedy się przebudza,
Już jej nie zastaje,
I biedny starzec spuszcza głowę,
Wyciąga ręce, patrzy w niebo,
 Żałośnie wzdycha i tak powiada:

          
         Boże, jakiej zmianie uległ ten świat,
         Co mu dadzą, to on zje,
         Jak nie dadzą, to sam weźmie,
         Nie racząc rzeknąć ciepłego słówka,
         By się odwdzięczyć za czyny staruszka.

                                                                        1981 rok

                                        L. Miciuk

Inne wiersze

Powrót na stronę główną